کد مطلب:300620 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:230
تکیه گاه بحث
بحث درباره یك زن، یك مادر و یك بانوست. طبعا در چنین محافل باید از زنان بیشتر صحبت شود و مسایل آنان بیشتر مورد بررسی قرار گیرد. اگر در ضمن آن انتقادی و اظهارنظری می شود دلیل بر آن نیست كه چنان زمینه هایی در مردان وجود ندارد، بلكه به تناسب بحث، فعلا باید از این مساله سخن گفت. و از مسائل و مشكلاتی كه در مجالس دیگر كمتر امكان بررسی آن است سخن به میان آورد.
ما بر اساس میزانی كه در دست داریم یعنی فاطمه علیهاالسلام، و بر اساس
ملاكهایی كه از اسلام می شناسیم باید بگوییم كه هنوز بانوان ما راه بسیاری را باید طی كنند. تحولاتی عظیم و پردامنه در فكر و خط مشی خود ایجاد نمایند، هدف ها باید روشن تر و صریح تر گردد، برنامه آزادی از وسیله بودن، برای خاموش كردن نائره تند هوس ها، باید كاملا به مرحله اجراء درآید. حقوق و وظایف متقابلی كه در اجتماعی اسلامی بر ایشان مطرح است، نیكو مورد رعایت قرار گیرد. جهان بینی ها و تلقی ها باید تغییرات كلی پیدا كنند. دیدها نسبت به دنیا، به مال و دارئی، به خوشبختی و زیبائی، به كمال باید عوض شود. ایمان و عقیدت صورت دیگری پیدا كند. صفات عالیه در آنان پدید آید و راسخ گردد. نقش های متعددشان شناخته و تعقیب گردد. علو روح در آنان بیشتر شود. زندگی سر و صورت دیگری یابد. برای مسوولیت های اجتماعی آنان حسابی بازشود. عدالتخواهی، مبارزات اندیشیده، جهادهای متناسب با شوون، وارد برنامه زندگیشان شود. آینده نگری پیدا كنند. قوت قلب و جراتی بیابند، نظرات بلندتری پیدا كنند و...
اینها كه گفتیم و برشمردیم در جامعه زنان ما یا وجود ندارد و یا وجود دارد و كافی نیست. وظایف و تكالیف اغلب شناخته شده نیستند. راه و روشها كاملا مشخص نمی باشد. الگوی عملشان كاملا شناخته شده و قابل تعقیب نیست. و در جمع وضعشان آنچنان كه می بایست مطلوب نمی باشد.